تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
بی شک قدرت بدنی حضرت علی ( ع ) یکی از فضایل آن حضرت بود . همین نعمت بود که به وی امکان آن همه خدمت به اسلام عزیز را بخشید و اگر این نعمت بزرگ نبود ، اسلام آن چنان که باید پا نمی گرفت و یا به طور کلّی نابود می گردید . پیامبر بزرگ خدا ، حضرت محمّد ( ص ) در مقام ارزیابی ، یک ضربة شمشیر حضرت علی ( ع ) را از مجموع عبادات جنّ و انس ، برتر و ارزشمندتر می شمارد . به واسطة همین قدرت و شجاعت ناشی از همین ایمان بی نظیر و راسخ آن حضرت به خدا و رسولش بود که ملقّب به « اسد الله الغالب » ( یعنی همیشه پیروز خدا ) گردید .
بارزترین نمونه ای که می تواند قدرت بدنی فوق بشری حضرت علی ( ع ) را معرّفی نماید ، ماجرای فتح قلعة خیبر است . در این جنگ بسیاری از پهلوانان و جنگجویان خیبری به دست حضرت علی ( ع ) کشته شدند . حضرت علی ( ع ) پنجه در حلقة درِ خیبر انداخته و با یکی دو لرزش ، آن را از دیوار کنده و به عنوان سپر مورد استفاده قرار داد . آن گاه یک طرف در را روی یک سوی خندق قرار داد و چون طول دَر از عرض خندق کمتر بود ، سرِ دیگر آن را به روی دست گرفت و امر فرموده ، 1800 نفر جنگجوی مسلمان از روی آن عبور کرده و به خیبر داخل شوند .
اندازة این در که از جنس سنگ سخت بود ، چهار ذرع در پنج وجب و به ضخامت چهار انگشت بود . که حضرت آن را با دست چپ کنده و سپر قرار داده بود و در پایان ، آن چهل زراع به پشت سر خود پرتاب نمود . این در ، آن قدر سنگین بود که پس از پایان جنگ هفت ، هشت ، چهل ، پنجاه و حتّی هفتاد مرد جنگی سعی کردند آن را از این رو به آن رو کنند ، ولی موفّق نشدند . وقتی که از آن حضرت سؤال می شود : « هنگامی که از این در به عنوان سپر استفاده کردی ، چقدر سنگینی احساس نمودی ؟ » پاسخ می دهد : « به همان اندازه که از سپر خود احساس سنگینی می کردم » ؛ امّا باید دانست که این در با قدرت بشری کنده نشد ، بلکه قدرت الهی در بازوان حضرت علی ( ع ) بود که این در را کند ، همان گونه که خود آن حضرت فرمود :
« من هرگز آن در را با نیروی بشری از جای نکندم ، بلکه در پرتو نیروی خداداد و با ایمانی راسخ به روز بازپسین این کار را انجام دادم . »
رهبـران دینـی مـا بـه شـدّت ما را از تنبلی ، کسالت و آن چه موجب آن است بر حذر داشته اند . آنان کسالت و بی نشاطی را دشمن کار ، فعّالیّت ، تلاش و پیشرفت می دانند :
امام صادق ( ع ) فرمود : تنبلي و كسالت ، دشمن كار و تلاش است .
آنان میان مؤمن و کسالت ، فاصلة دوری می بینند :
حضـرت علی ( ع ) فرمـود : ای همـّام ! شخص با ایمـان از کسالت به دور و همیشه با نشاط است .
آنها کسالت را کلید هر کار بد و ناشایستی می دانند .
امام صادق ( ع ) فرمود :
از بی قراری کـردن و تنبلی بپرهيــز ! زیرا این دو صفت ، کلید همة کارهای بد و ناشایست می باشند .
آنان کسالت را هم برای دین ، زیان آور می دانند و هم برای دنیا .
امام صادق ( ع ) فرمود :
کسالت به دین و دنیای انسان ، زیان وارد می سازد .
امام علی ( ع ) فرمود : در کارهایت به انسان کسل و بی حال اعتماد مکن ! « و انجام کارهایت را به او محوّل منما . »
کار و اشتغال ، یکی از ضروریّات جامعه بوده و از جهات مختلف ، فواید متعدّدی به آن مترتّب است . یکی از ابعاد پر ثمر کار ، بهره مندی اقتصادی و نجات از فقر و فلاکت است . بُعد دیگر آن ، به ویژه در کارهای بدنی ، فواید جسمانی آن است ؛ و بٌعد دیگر ، ثمرات اجتماعی آن .
به همین جهت ، در احادیث اهل بیت نبوّت ( ع ) به شدّت از بي كاري نهي و به كار كردن و اشتغال ، ترغيب و تشويق شده است .
در باب استحباب کار کردن به دست خویش در کتاب ارزشمند وسائل الشیعه ، نمونه هایی چند از ائمّة معصومین ( ع ) آورده شده که خود آن حضرات ـ با وجود بی نیازی از کار ـ به کارهای سخت و طاقت فرسای بدنی می پرداخته اند . برخی از فواید کار بدنی ـ که در واقع فواید ورزش نیز هست ـ عبارتند از :
نظرات شما عزیزان:
