تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
ویژگی های روش علمی
ویژگی های اصلی روش علمی عبارتند از: تأییدپذیری، پیش بینی پذیری، نقض پذیری (قابلیت ابطال) و منصفانه بودن.
روش علمی مراحلی صریح و کاملا عینی را برای استاندارد سازی اینکه چگونه دانش علمی از طریق یک روش حل مساله عقلانی و منطقی جمع آوری می شود، فراهم می کند. نمودار فوق مراحل روش علمی را که در ادامه مقاله بررسی شده اند، نشان می دهد.
اصول اساسی روش علمی
دو مفهوم کلیدی در روش علمی نظریه و فرضیه هستند. یک نظریه برای ارائه پیش بینی هایی در خصوص مشاهدات آینده مورد استفاده قرار می گیرد. یک فرضیه یک پیش بینی قابل آزمایش است که به شکلی منطقی از یک نظریه مشتق می شود.
انواع مختلفی از مطالعات در روش علمی مورد استفاده قرار می گیرد که عبارتند از: آزمایش ها، مطالعات توصیفی، مطالعات موردی، نظرسنجی ها و مطالعات غیر توصیفی.
در یک آزمایش محقق متغیرهای معینی را بررسی و تأثیر آنها را بر متغیرهای دیگر در یک محیط کنترل شده مورد سنجش قرار می دهد.
مطالعات توصیفی، ماهیت رابطه بین متغیرهای مورد نظر را بدون نگاه کردن به علت یا اثر توصیف می کند. مطالعه های موردی یک نمونه خاص را پوشش می دهد که در آن مساله غیر معمول رخ داده است. این مساله اغلب در نمونه های نادر یا مقیاس بسیار بزرگ و معمولا با یک موضوع واحد انجام می شود.
نظرسنجی ها معمولا برای گروه های بزرگی از افراد که به سوالاتی در خصوص موضوعاتی خاص پاسخ می دهند، استفاده می شود.
مطالعات غیر توصیفی از روش های همبستگی برای پیش بینی رابطه بین دو یا تعداد بیشتری از متغیرها استفاده می کند.
تاییدپذیری به این معنی است که آزمایش باید قابلیت تکرار و تایید توسط محقق یا محققان دیگر را نیز داشته باشد.
برای دستیابی به تأییدپذیری، محققان باید از مستند کردن روش های خود اطمینان حاصل کرده و به وضوح توضیح دهند که آزمایش آنها چگونه ساختار یافته و چرا نتایج خاصی را تولید می کند.
پیش بینی پذیری در یک نظریه علمی بیان می کند که نظریه باید ما را قادر سازد تا در خصوص رویدادهای آینده پیش بینی هایی را ارائه کنیم. دقت این پیش بینی ها مقیاسی برای اندازه گیری قدرت نظریه است.
نقض پذیری به این موضوع اشاره دارد که یک فرضیه می تواند رد شود.
برای فرضیه ای که نقض پذیر است، باید از لحاظ منطقی امکان مشاهده یا انجام فیزیکی آزمایش وجود داشته باشد که بتوان نشان داد که راهی به تایید فرضیه وجود ندارد. حتی زمانی که نمی توان نشان داد که یک فرضیه باطل است، لزوما به این معنی نیست که فرضیه مذکور اعتبار ندارد.
آزمایش های آینده ممکن است فرضیه را رد کند. اما این هم بدان معنا نیست که تنها به این خاطر که می توان آن را آزمایش کرد باید نشان داده شود که فرضیه نادرست است.
منصافانه بودن به این معنی است که تمام داده ها باید هنگام ارزیابی یک فرضیه مورد توجه قرار گیرند.
محقق نمی تواند دست به انتخاب بزند و بخشی از اطلاعات را نگه دارد یا دور بریزد یا تنها بر بخش خاصی از داده ها که فرضیه را پشتیبانی می کند یا از فرضیه پشتیبانی نمی کند، تمرکز کند. تمام داده ها باید مورد بررسی قرار گیرند حتی اگر آنها سبب عدم اعتبار فرضیه می شوند.
نظرات شما عزیزان:
