شجاعت امام حسین (ع)
اما درباره شجاعت و دلیری امام حسین (ع) همین بس که نه تنها تا کنون نظیر آن از هیچ سردار جنگی و هیچ قائد و پیشوایی دیده نشده بلکه در آینده و الی الابد نیز دیده نخواهد شد.
او کسی بود که در میدان نبرد همچنان با پایداری و استقامت به مبارزه پرداخت و در نبردی عظیم با ظلم و کفر و تحمل رنج و ناراحتی بسیار دشمن را نابود ساخت و سرانجام خود نیز به شهادت رسید.برخی از راویان درباره او گفته اند: در بلندی مقام و شخصیت انسانی در هیچ دوره و زمانی مانند حسین بن علی (ع) دیده نشده است.وی با اینکه فرزندان و خاندان و یارانش به شهادت رسیده و از هر سو درمانده گشته بود، با این وصف خود با قلبی استوار و روحی قوی و شهامتی بی نظیر جنگ را ادامه می داد.به خدا قسم هرگز در گذشته و حال همانند او دیده نشده است.
هر چه افراد دشمن وی را محاصره می کردند و کار را بر او سخت تر می ساختند، او نیز با شمشیر بران خود از چپ و راست به آنان هجوم می برد و بر قلب دشمن می تاخت، چنان که گویی همه آنها چون گوسفندانی از برابر آن حضرت می گریختند او بر صفوف دشمن حمله می برد، و آنها نیز همچون دسته های ملخ به اطراف میدان نبرد می گریختند.
او بود که در لحظات پایان جنگ در حالی که سراسر بدنش مجروح گشته و از اسب بر زمین افتاده بود، باز هم با پای پیاده همچون سواری شجاع نبرد را ادامه و افراد دشمن را به شدت در فشار و سختی قرار داد و پهلوانان را ناتوان ساخت.در این اثنا رو کرد به سپاه دشمن و گفت: آیا این همه جمعیت سزاوار است که بر یک نفر حمله برید؟
اوست که در لحظات بین مرگ و زندگی، چنان بیم و هراسی در میان پهلوانان انداخت، و آنگاه که خولی، تصمیم گرفت که سر مبارک آن حضرت را از تن جدا سازد، ترس و وحشت وی را فرا گرفت و لرزه بر اندامش افتاد و ضعف و ناتوانی بر وجودش مستولی شد.
شاعر معروف، سید حیدر حلی درباره او چنین می گوید:
عفیرا متی عاینته الکماة
یحتطف الرعب الوانها
فما اجلت الحرب عن مثله
قتیلا یجبن شجعانها
امام حسین (ع) تنها کسی است که هرگونه رنج و مصیبت را با شکیبایی و صبر تحمل کرد و در برابر نیزه ها و شمشیرها و خنجرها بایستاد.زره آن حضرت از شدت پرتاب تیرها همچون پوست خار پشت گشته بود، تا آنجا که گویند یکصد و بیست نیزه بر لباس آن حضرت وجود داشت و بر بدن مطهرش سی و سه تیر و سی و چهار زخم در اثر ضربت شمشیر دیده می شد.
نظرات شما عزیزان: