تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
آثار اعمال
جمعي درباره اوضاع و احوال دنيا و روزگار، باهم گفتگو مي كردند. يكي گفت: اين دنيا، داراي يك نظام خاصي است كه طبق آن قانون بي اعتنا به خواسته اين و آن حركت مي كند. ديگري اظهار داشت: ولي قدرت خداوند، حاضر و ناظر و غالب بر اين قانوني كه شما گفتيد است و خداوند هرطوري بخواهد روزگار را مي چرخاند! فرد ديگري گفت: ماه و خورشيد و شب و روز كه عقل و فكر ندارند كه تغيير روش بدهند. گياهان و جانوران نيز ميلياردها سال است كه با روش قبلي روييده اند و رشد كرده اند و... در اين هنگام كه نزديك غروب آفتاب بود، آنها مشاهده كردند كه عارفي به سوي مسجد مي رود.
يكي گفت: چه خوب است نظر حضرت آقا را نيز جويا شويم. جلو رفت و پس از سلام و احوالپرسي از او دعوت كرد كه نظرش را درباره روزگار بيان نمايد. عارف به نزد جمع آمد و پس از سلام و احوالپرسي گفت: نظام جهان آفرينش، نظامي كاملاً دقيق، محكم، هدايت شده و در نهايت درستي و كمال است. همه موجودات براساس هدايت الهي در مسيري كه مسير كمال آنهاست در حركتند: و الذي قدر فهدي... همان كه اندازه گيري كرد و سپس هدايت نمود.(1) اين حركت و هدايت نيز براساس سنتها (قوانين) الهي است كه غيرقابل تغيير است: ولن تجد لسنه الله تبديلا... و براي سنت الهي هيچ تغيير نخواهي يافت(2) و... اما، در بين موجودات آفرينش، انسان ها و جنيان، آزادند كه خوب باشند يا بد . خودشان بايد بين خوبي و بدي، يكي را انتخاب نمايند: انا هديناه السبيل اما شاكرا و اما كفورا... ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيراي حق شود) و يا ناسپاس(3). اما! همه گفتند: اما چه؟ عارف اظهار داشت: اما، كارهاي خوب ما موجب گشوده شدن بركات آسمان و زمين به رويمان و گناهانمان نيز باعث فرود آمدن عذاب الهي بر ما مي شود! خداوند متعال در اين باره فرموده اند:ولو ان اهل القري امنوا و اتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء و الارض و لكن كذبوا فاخذناهم بما كانوا يكسبون. و اگر اهل شهرها و آباديها (به جاي انجام گناه) ايمان مي آوردند و پرهيزگاري پيشه مي كردند، بركات آسمان و زمين را بر آنها مي گشوديم؛ ولي (آنها حق را) تكذيب كردند (و به گناه پرداختند) ما هم آنها را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم!(4) همه در فكر فرو رفته بودند و به سخنان عارف مي انديشيدند و او، به سوي مسجد رفت.
دنياي فريبنده
رسول اكرم(ص) با اصحابشان از گذرگاهي مي گذشتند، به گله شترهاي عشار رسيدند- ظاهرا شترهاي ده ماهه آبستن را عشار مي گفتند- كه سرمايه نفيس عرب بود. از پشم و شير و گوشت و بچه اش استفاده مي كردند و مركبشان هم بود. رسول اكرم(ص) به شترهاي عشار كه رسيدند صورت برگردانده و نگاه نكردند. يكي از همراهان گفت: يا رسول الله؛ اينها شترهاي عشار است و تماشايي! چرا شما از اينها چهره برگردانديد؟! فرمودند: نگاه كردن به زيبايي هاي دنيا در دل انسان، غفلت ايجاد مي كند. بعد اين آيه 131 سوره طه را خواندند: «ولاتمدن عينيك الي ما متعنابه ازواجا منهم زهره الحيوه الدنيا لنفتنهم فيه» هرگز چشم خود را به نعمت هاي مادي كه به گرو ه هايي از آنها داده ايم ميفكن كه اينها شكوفه هاي زندگي دنياست و براي اين است كه آنها را بيازماييم صفير هدايت، آيت الله ضياءآبادي، جزوه توبه
سخن هائی كه در پرونده اعمال ثبت مي شود!عارفي وارد مسجد شد. عده اي را ديد كه دور هم نشسته اند و درباره مسايل مختلف گفتگو مي كنند. گاهي سر هم بلند بلند داد مي زدند و گاهي با اشاره و كنايه با هم سخن مي گفتند. عارف به جمع حاضر سلام كرد و به سوي طرف راست صف اول جماعت كه بيشترين ثواب را دارد رفت تا پس از اذان ظهر، مشغول نوافل و سپس نمازجماعت شود. چند قدمي بيشتر نرفته بود كه پيرمردي كه در بين گروه مزبور بود او را مخاطب قرار داد گفت: حاج آقا! سؤالي دارم. عارف لبخندي زد و با مهرباني و تواضع اظهار داشت: در خدمتم، امر بفرماييد!
پيرمرد اظهار داشت: بلند حرف زدن عيبي دارد؟ عارف نگاه عميقي به او كرد و گفت: برادر! طنين صداي هركس بايد به اندازه اي باشد كه مخاطبين او كلامش را بشنوند، كمتر يا بيشتر از آن، مناسب نيست! در همين حين جواني به جمع آنها نزديك شد و گفت: حاج آقا! ما براي تفريح و سرگرمي حرف مي زنيم و مي خنديم و مي خندانيم گاهي سر به سر بعضي از دوستان هم مي گذاريم تا شادي و خوشحالي كنيم، حرف هم كه باد هواست، اشكالي دارد؟ عارف اندكي ساكت شد سپس نگاه خريدارانه اي به جوان كرد و گفت: پسر خوب! حرف، عمل است! با همين حرف، انسان كافر يا مسلمان مي شود، ديگران را با خود، دوست يا دشمن مي كند، پدران و مادران ما با هم محرم شده اند، جنگها بپا شده و خونها ريخته شد و...
پيرمرد در حاليكه ساكت و خاموش به سخنان عارف گوش مي داد گفت: حاج آقا، چقدر خوب حرف مي زنيد!
عارف اضافه كرد: خداوند متعال خوب حرف زدن را به همه ما آموخته است و از ما خواسته است كه از ابزار زبان، بهترين استفاده را بنماييم. جوان گفت: مگر از زبان استفاده بد هم مي شود كرد؟ عارف اظهار داشت: با زبان مي شود بيش از صد نوع گناه كرد كه بعضي از آنها جزء گناهان كبيره است مانند: دروغ، تهمت، قسم دروغ، سخن چيني، شهادت ناحق، غيبت، مسخره كردن ديگران، لقب هاي زشت، زخم زبان زدن و...
اكنون اكثريت گروهي كه در مسجد بودند در اطراف عارف جمع شده بودند و به سخنان او گوش مي دادند.
فردي از ميان جمع پرسيد: آقا حتماً اين حرفهاي ما حساب و كتاب هم دارد يا اينكه خداوند آنها را به حساب نمي آورد؟ عارف آه عميقي كشيد و گفت: اولا بخشش خداوند سبحان، حساب و كتاب دارد و ثانياً حتماً همه حرفهايي كه ما مي زنيم در نامه اعمالمان ثبت مي شود و در آخرت و در نزد خداوند متعال وقتي يكي يكي و به تنهايي حاضر مي شويم، بايد پاسخ منطقي برايشان داشته باشيم. يكي گفت: ما يكي يكي و به تنهايي به نزد خدا مي رسيم؟
عارف افزود: نه تنها ما بلكه كل موجودات آسمان و زمين! سپس آيه 95 مريم را تلاوت فرمود: و كلهم اتيه يوم القيامه فردا يعني: و همگي روز رستاخيز، تك و تنها نزد او حاضر مي شوند.
پيرمرد گفت: سبحان الله! حرفهايمان چه؟ آنها نيز نوشته مي شوند؟! عارف گفت: در آيه 18 سوره ق آمده است:ما يلفظ من قول الا لديه رقيب عتيد يعني: انسان هيچ سخني بر زبان نمي آورد مگر اينكه همان لحظه، فرشته اي مراقب و آماده براي انجام مأموريت و (ضبط آن در پرونده او) است. مرد ميانسالي در ميان گروه جلو آمد و گفت:معلوم مي شود كه در هنگام سخن گفتن خيلي بايد مراقب باشيم؟
عارف افزود: بله، درست مي فرماييد بايد بهترين كلام را به بهترين وجه بيان نمائيم خداوند سبحان در اين خصوص در آيه 53 اسراء فرموده اند:و قل لعبادي يقولوا التي هي احسن ان الشيطان ينزغ بينهم ان الشيطان كان للانسان عدوا مبينا به بندگانم بگو: سخني بگويند كه بهترين باشد زيرا شيطان (بوسيله سخنان نامناسب) ميانشان فتنه و فساد ايجاد مي كند (و بدانيد كه) شيطان هميشه دشمن آشكاري براي انسان بوده است. جمع ساكت بودند به سخنان عارف گوش مي دادند كه صداي اذان بلند شد. عارف گفت: حالا بهترين كار پس از گفتن اذان، اقامه نوافل است، التماس دعا. جمع گفتند: ممنون حاج آقا! حاجات همه مؤمنين انشاءالله روا.
بهشت و جهنمي كه ما مي سازيم!
عارفي در مسجد، مردم را موعظه مي كرد. او هم از انذارهاي حق سخن مي گفت و هم بشارتهاي خداوند سبحان را بيان مي نمود. مردي از وسط جمعيت فرياد زد: خداوند خيلي مهربان است، هيچ كس را نمي سوزاند! عارف ساكت شد و نگاه ها به سوي آن مرد برگشت. عارف اظهار داشت: خداوند متعال هيچ كس را نمي سوزاند، اين حرف درستي است، هركس دوزخ خودش را، خودش با گناهاني كه انجام مي دهد و از آنها توبه نمي كند، برمي افروزد! يكي گفت: چطور؟! عارف افزود: اجازه بدهيد برايتان مثالي بزنم: فرض كنيد دو نفر همزمان با هم همه دارايي خودشان را مي فروشند و براي كسب و كار راهي ژاپن مي شوند. يكي از آنها از بدو ورود به آن كشور با برنامه ريزي دقيق تلاش و كوشش فراوان و دقت نظر و ... كار مي كند و حقوق خود را به ايران مي فرستد و پدر يا برادرش براي او خانه، وسيله نقليه، اسباب منزل، باغ و... تهيه مي كنند.
هنگامي كه مدت اقامت او تمام شد به ايران باز مي گردد و صاحب همه چيز است. اما، اما نفر دوم از بدو ورود به آنجا شروع به عياشي، ولگردي، خرج كردن سرمايه در راه هاي نامناسب و... مي كند. پس از مدتي اقامت به ايران برمي گردد و هيچ اندوخته اي ندارد و گرسنه و تشنه و سرگردان است! سؤال اين است: چه كسي نفر اول را خوشبخت و دومي را بدبخت كرده است؟
همه يكصدا گفتند: خودشان! عارف ادامه داد: بله، خودشان، در اين دنيا نيز انسان عمر و سرمايه محدود و گذرايي دارد. بنابراين براساس فرمايش پيامبر اسلام(ص) كه فرموده اند: الدنيا مزرعه الاخره دنيا مزرعه آخرت است، شايسته است كه انسان وفق دستورات خداوند متعال، دراين مزرعه كار و تلاش و كشت و داشت و برداشت نمايد و آن را براي آخرت خويش ذخيره نمايد تا وقتي به عالم آخرت منتقل شد، دست خالي و فقير و بي چيز نباشد.
عده اي، كه كافر، مشرك، منافق، غافل، ظالم و... هستند، نه فقط براي خانه آخرت خويش وسايل آرامش و آسايش نمي فرستند بلكه با ارتكاب انواع و اقسام گناهان، منزلگاه ابدي خويش را پراز آتش و دود و انواع و اقسام عذابها مي كنند! بله: كساني كه با زبانشان ديگران را آزار مي دهند در دوزخ مورد آزار خود ساخته قرار مي گيرند
اين سخنهاي چو مار و كژدمت مار و كژدم گردد و گيرد دمت!
خداوند متعال اين حقيقت را در آيات متعدد قرآن مجيد براي ما بيان فرموده است مثلا در آيه 81 سوره رعد مي فرمايند: للذين استجابوا لربهم الحسني والذين لم يستجيبوا له لوان لهم ما في الارض جمعيا و مثله معه لافتدوا به اولئك لهم سوء الحساب و ماواهم جهنم و بئس المهاد. براي كساني كه دعوت پروردگارشان (براي ورود به نيكوكاري و بهشت) را اجابت كردند پاداش (و جايگاه) نيكوست و (اما) كساني كه دعوت او را اجابت نكردند (آنچنان در وحشت عذاب گناهانشان فرومي روند كه) اگر آنچه روي زمين است و مانند آن از آنها باشد همه را براي رهايي از عذاب مي دهند (ولي از آنها پذيرفته نخواهد شد) برايشان حساب بدي است و جايگاهشان جهنم (خودساخته) و چه جايگاه بدي است! عارف نفس عميقي كشيد و خاموش شد و مردم نيز با صلوات بلندي برگفته هاي او مهر تأييد زدند.
خود انسان، نقش در آثار اعمال
جمعي درباره اوضاع و احوال دنيا و روزگار، باهم گفتگو مي كردند. يكي گفت: اين دنيا، داراي يك نظام خاصي است كه طبق آن قانون بي اعتنا به خواسته اين و آن حركت مي كند. ديگري اظهار داشت: ولي قدرت خداوند، حاضر و ناظر و غالب بر اين قانوني كه شما گفتيد است و خداوند هرطوري بخواهد روزگار را مي چرخاند!
فرد ديگري گفت: ماه و خورشيد و شب و روز كه عقل و فكر ندارند كه تغيير روش بدهند. گياهان و جانوران نيز ميلياردها سال است كه با روش قبلي روييده اند و رشد كرده اند و... در اين هنگام كه نزديك غروب آفتاب بود، آنها مشاهده كردند كه عارفي به سوي مسجد مي رود. يكي گفت: چه خوب است نظر حضرت آقا را نيز جويا شويم. جلو رفت و پس از سلام و احوالپرسي از او دعوت كرد كه نظرش را درباره روزگار بيان نمايد.
عارف به نزد جمع آمد و پس از سلام و احوالپرسي گفت: نظام جهان آفرينش، نظامي كاملاً دقيق، محكم، هدايت شده و در نهايت درستي و كمال است. همه موجودات براساس هدايت الهي در مسيري كه مسير كمال آنهاست در حركتند: و الذي قدر فهدي... همان كه اندازه گيري كرد و سپس هدايت نمود. اين حركت و هدايت نيز براساس سنتها (قوانين) الهي است كه غيرقابل تغيير است: ولن تجد لسنه الله تبديلا... و براي سنت الهي هيچ تغيير نخواهي يافت و...
اما، در بين موجودات آفرينش، انسان ها و جنيان، آزادند كه خوب باشند يا بد . خودشان بايد بين خوبي و بدي، يكي را انتخاب نمايند: انا هديناه السبيل اما شاكرا و اما كفورا... ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيراي حق شود) و يا ناسپاس . اما! همه گفتند: اما چه؟ عارف اظهار داشت: اما، كارهاي خوب ما موجب گشوده شدن بركات آسمان و زمين به رويمان و گناهانمان نيز باعث فرود آمدن عذاب الهي بر ما مي شود!
خداوند متعال در اين باره فرموده اند:ولو ان اهل القري امنوا و اتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء و الارض و لكن كذبوا فاخذناهم بما كانوا يكسبون.
و اگر اهل شهرها و آباديها (به جاي انجام گناه) ايمان مي آوردند و پرهيزگاري پيشه مي كردند، بركات آسمان و زمين را بر آنها مي گشوديم؛ ولي (آنها حق را) تكذيب كردند (و به گناه پرداختند) ما هم آنها را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم! همه در فكر فرو رفته بودند و به سخنان عارف مي انديشيدند و او، به سوي مسجد رفت.
نتيجه دنيادوستي و ترس از مرگ
روزي رسول خدا(ص) كنار سفره غذا با اصحاب نشسته و مشغول صرف غذا بودند. در اثناي خوردن غذا، حضرت لقمه اي را برداشت تا ميل كند. ناگهان حالشان منقلب شد و مرتب به آن لقمه مي نگريست و فكر مي كرد. اصحاب از اين حال برآشفته و علت را پرسيدند؛ چرا يا رسول الله نگرانيد؟ پيامبر اعظم(ص) فرمود:زماني فرا رسد كه حمله كنند بر شما ملت ها مانند هجمه و حمله كردن شما بر كاسه غذا، شما مسلمانان را مانند لقمه غذا تكه تكه مي كنند و خورد و نابودتان مي كنند.
گفته شد يا رسول الله(ص) اين وضع از كمي عدد ما مسلمانان و زيادي دشمنان ما است؟
حضرت فرمود: خير! شما مسلمانان هم در آن زمان جمعيت تان زياد است اما ارزش شما براي اسلام مانند خاشاكي مي ماند كه آب سيل با خود ببرد، در آن وقت است كه خدا هيبت و ترسيدن دشمن را از شما بگيرد و وهن و سستي را در دل شما بيفكند. پرسيده شد يا رسول الله(ص)! وهن و سستي چيست؟ فرمود: دنيادوستي و ترسيدن از مرگ يعني براي عيش و نوش دنيا تن به زير هر بار ذلت و خواري مي دهيد و آدم هاي سست عنصر و بي اراده مي گرديد كه به خاطر علاقه به دنيا تسليم خواسته هاي دشمنانتان مي شويد.1- الملاحم والفتن، سيدبن طاوس، ص 129
“روزي يک نفر از اهالي مدينه به حضرت باقر (ع) برخورد کرد. ديد در هواي گرم آن حضرت به دوش دو نفر از غلامان خود تکيه نموده و به سوي نخلستان مي رود. با خود گفت: آيا اين معناي زهد است؟ الآن مي روم و او را نصيحت مي کنم. پيش آمد و گفت: در اين هواي گرم، حرکت با اين کيفيت براي وصول به دنيا سزاوار نيست. اگر در اين حال مرگت فرا رسد در پيشگاه پروردگار چه خواهي گفت؟ حضرت توقف نموده و به آن مرد فرمودند: اگر مرگم در اين حال برسد، در بهترين حالي که در راه انجام وظيفه و کسب مال حلال براي خود و عيال و حفظ آبرو رسيده است، و در پيشگاه خداوند ماجور و مثاب خواهم بود و من از مرگ بيم دارم در صورتي که به من در حال معصيتي از معاصي خدا وارد شود”(اعلام الوري باعلام الهدي، ص263). اين مقدار بهره گيري از دنيا نه تنها مذموم نيست بلکه ممدوح و ضروري است؛ چراکه اگر کسي دنياي صحيح نداشت، آخرت هم ندارد. آخرت بر اساس دنياي صحيح است. و ما الحیوه الدنیا الا لهو و لعب . آيه شريفه “و ابتغ فيما آتاک الله الدار الآخره و لا تنس نصيبک من الدنيا ...(قصص/77)؛ يکي از تعبيراتي که قرآن کريم در مورد دنيا به کار مي برد، تعبير “متاع الغرور” است: “و ما الحياه الدنيا الا متاع الغرور”(آل عمران185/)، غرور در اين آيه به معناي فريب است، يعني دنيا ابزار نيرنگ و فريب است و اگر کسي دلبسته به دنيا شود و فريب دنيا را بخورد، به کرامت الهي نخواهد رسيد. قرآن کريم درباره برخي از افراد، مي فرمايد: “ياخذون عرض هذا الادني؛ متاع اين دنياي پست را گرفتند”(اعراف169/).روشن است که محبت دنيا و دلبستگي به متاع پست آن، پستي ايجاد مي کند و آدمي را از کرامت دور مي گرداند
احاطه بر اعمال مومنينعبدالله بن ابان زيات كه در پيشگاه حضرت رضا(ع) از مقام و منزلت برخوردار بود مي گويد كه: به حضرت رضا عرض كردم: براي من و زن و فرزندم نزد خدا دعا كن، فرمود: آيا اين كار را انجام نمي دهم كه از من درخواست مي كني؟ به خدا سوگند اعمال شما هر روز و هر شب به من عرضه مي شود، عبدالله مي گويد: «اين مطلب را بسيار بزرگ شمردم گويا باورش بر من دشوار بود، حضرت فرمود: «آيا كتاب خدا را نخوانده اي كه فرمود: (و بگو: عمل كنيد كه به زودي خداوند و پيامبرش و مومنان اعمال شما را خواهند ديد) قل اعملو فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون و ستردون الی عالم الغیب و الشهاده فینبئکم بما کنتم تعملون (توبه- 105) قال هو: ولله علي بن ابن ابي طالب، حضرت فرمود: به خدا سوگند! منظور از مومنان علي بن ابيطالب است. - الكافي، ج 1، ص 219
نظرات شما عزیزان:
