تا کِی غفلت؟/ هشدارهای قرآنی را دریابیم

عکس قران

خداوند در آیات مختلفی از قرآن، به «غفلت» اشاره و مسلمانان را از آن نهی فرموده و مورد نکوهش قرار داده است از جمله در آیه ۱۷۹ سوره اعراف فرموده است: «وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لاَّ يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ يَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِكَ كَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ؛ و در حقيقت بسيارى از جنيان و آدميان را براى دوزخ آفريده‏ايم [چرا كه] دل‌هايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمی‌‏كنند و چشمانى دارند كه با آنها نمی‌‏بينند و گوش‌هايى دارند كه با آنها نمی‎‏شنوند آنان همانند چهارپايان بلكه گمراه‌‏ترند [آرى] آنها همان غافل‌ماندگانند».
در حقیقت،کردار ناشایست و ناپسند و انواع گناهان آثار بدی روی حس تشخیص وقوه درک انسان می‌گذارد و سلامت فکر را، به‌تدریج، از او می‌گیرد، هر اندازه، شخص در این راه فراتر رود، پرده‌های غفلت و بی‌خبری بر دل، چشم و گوش او محکم‌تر می‌شود و سرانجام کارش به جایی می‌رسد که چشم دارد و گویی نمی‌بیند، گوش دارد و گویی نمی‌شنود و مانند این‌که دریچه روح او به‌سوی حقایق، بسته شده، حس تشخیص که برترین نعمت الهی است، از وی گرفته شده است.
خداوند متعال در آیه هفت سوره روم فرموده است: «يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ؛ از زندگى دنيا ظاهرى را می‎‏شناسند و حال آن‌كه از آخرت غافلند».
تا کی غفلت؟
تا کی در خواب غفلت و خرگوشی بمانیم و فریب بخوریم درحالی‎که آیات قرآن مکرر به ما هشدار می‎دهد که ای انسان بدان و آگاه باش که ما تو را بیهوده نیافریدیم و به تو نعمت‌ها و کرامت‌ها عطا کردیم. بی‎شک پس از مرگ زنده خواهید شد و هر کدام عملکرد خود را خواهید دید و آن‌هایی را که عمل صالح انجام دادند پاداش و آن‌هایی را که ظلم و ستم و بی‌عدالتی کردند کیفر خواهیم داد.
یکی از این هشدارهای قرآنی را در آیه ۶۵ سوره مبارکه «یس» با این مضمون «الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ» شاهد هستیم که در آن خدای متعال می‎فرماید: «امروز بر دهان‌هاى آنان مهر می‎‏نهيم و دست‌هايشان با ما سخن می‎گويند و پاهايشان بدانچه فراهم می‎‏ساختند گواهى می‎دهند».
آیا ما نباید یقین داشته باشیم که خداوند علیم است و بصیر.اگر به چشم‌ها بنگریم بابصیرت ببینیم و به هر طرف که می‎نگریم جز آیات خداوند چیز دیگری نمی‎بینیم.اعم‌از شب و روز، خورشید و ماه، ستارگان، آب‌ها، بهار، تابستان، پاییز، زمستان، مرده شدن گیاهان و درختان و فرو ریختن برگ‌هایشان و لخت و عریان شدن درختان و ناپیدا شدن گیاهان و باز زنده شدن دوباره آن‌ها با برگ‌های گوناگون و با وجود میوه‌های رنگارنگ و پیدایش گیاهان به زندگی نو و سرسبز و خرم و طراوت بخشیدن به زمین و زیبایی‎های رنگارنگ چرا توجه نداریم.
دانه‌ای بر زمین می‎کاریم و با یقین می‎دانیم و مطمئن هستیم که پس از زمستان، بهار می‎رسد و گندم یا هر دانه‌‌ دیگر که کاشته می‎شود، روییده خواهد شد زیرا یقین داریم پس از زمستان بهار می‎رسد و بعد هم تابستان و بعد هم پاییز.
از عملکرد کاشت و برداشت‌مان دریافت خواهیم کرد و همه‌ این امور را قبول داریم و مطمئن هستیم ولی آن وعده‌ خداوند درباره عملکرد و بازگشت و سرانجام دریافت آن‌چه را که انجام داده‌ایم و می‎دهیم باور نداریم. قبول داریم خداوند این امور را آفریده و می‎آفریند ولی در موقع گرفتاری‌ها به این خالق پناه می‎‏بریم و التماس می‎کنیم که ما را یاری دهد و از این مشکلات نجات‌مان بخشد.اما آن هشدارها و راهکارهای هدایتی از خداوند به انسان را کراراً توصیه شده است.بدان به‌زودی به‌سوی ما بازخواهی گشت و نتیجه‌ عمل خود را خواهی دید. چرا خودمان را به نادانی زده‌ایم و غافل و جاهل هستیم و این‌را قبول نمی‎کنیم که در جهل مانده‌ایم.
مگر همان خداوندی که امور عالم را می‎چرخاند و آن ذات مقدسی که عالم محضر اوست و به فرموده‌ خداوند که در آیه ۱۶ سوره مبارکه «ق» با این مضمون «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ» فرموده است: از رگ گردن‎تان به شما نزدیک‌تریم و همه‌ی عملکرد شما را می‏بینیم و برای زنده ماندن همه‌ موجودات این کره‌ خاکی، آب و هوا و نور را عطا کرده و می‎کند تا امور زندگی همه‌ موجودات جهان را فراهم کند و همه‌ موجودات جهان از رحمتش برخوردارند اما زهی خیال باطل!.
ما انسان‌ها با نهایت شرمساری، کارهایی را انجام می‎دهیم و از خدای خود غافل شده و به هر امور باطل روی می‎آوریم و یقین نداریم که قادر توانا و بینا ما را می‎بیند.
دزدی‎های از خلق پنهان، زیرمیزی‎ها، دزدی‎های بیت‌المال، خیانت مخفیانه را به اراده‌ خودمان انجام می‎دهیم و گرگ نفس، ما به سمت و سوی درندگی و از بین بردن دیگران می‎کشاند و در تلاشیم و از کارهای خود غافلیم.

نظرات شما عزیزان: