تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
میـراث انبیاء در محضـر امام مهدی (ع)
آنچه خـوبـان همه دارنـد تو تنها داری حکـومت مهدى (ع) تجلـی قدرت لایتناهـی خداوند است و ایـن اراده و خواست خداست که به ایـن بنده صالحـش چنان قدرتی بدهد که تاکنون به هیچ یک از بنـدگـانـش نداده است. مطـالعه در قلمـرو غیبت و ظهور و شخصیت حضـرت مهدى (ع) همگان را سخت شیفته دیدار مهدى (ع) می‌کند. بدین جهت, برآن شدیـم در ایـن نـوشتار کـوتاه با نشان دادن تصـویری اجمالـی از مظاهر اقتـدار مهدى (ع) خـوانندگان عزیز را به یاد روزگار مهدى (ع) بینـدازیـم, به امیـد اینکه در روز ظهورش افتخـار خـدمت در حضـورش را داشته باشیم. ان شاءالله.
همراه با موکب مهدى (ع)
چه زیباست بـدانیـم او که می‌آید به چه شکلـی ظهور می‌کند, چه می‌پوشد, در دستـش چیست, با خود چه می‌آورد و همراهان او کیان‌اند؟ براساس روایات موجـود, هنگام ظهور, فرشتگان ملأ اعلا غرق شادی و سرورند. فرشته ای بالای سـرمهدى (ع) قرار میگیرد و فریاد مـی زنـد: ای مردم! ایـن حضرت مهدی است, از او پیروی کنیـد. (1) پیامبر (ص) فـرمـود: یخـرج المهدی و علـی رأسه عمامه فیها مناد ینادی هذا المهدی خلیفة الله فاتبعوه. (2) مهدی که ظهور می‌کند, ابری بالای سـرش در حـرکت است و فرشته ای در آن قرار گرفته, فریاد مـی زنـد: ایـن مهدی, خلیفه خـداونـد است; از او پیـروی کنید. مهدی عمـامه سفیـد جـدش پیـامبـر بزرگـوار اسلام (ص) را بـر سـر می‌نهد. (3)
تن پوش مهدى (ع)
پیراهن خون آلود پیامبر خدا (ص) در جنگ احد را بر تـن خود دارد; پیراهنـی که قطرات خـون مقـدس حضرت بر آن ریخته شـده است. امام صادق (ع) به یعقوب بـن شعیب فرمود: آیا نمی‌خواهی پیراهن قائم آل محمد (ص) را ـ که در روز ظهور به تـن می‌کند. ـ به تـو نشان دهـم؟ عرض کرد: آری. حضرت صندوقـی را طلبیده, پیراهنـی از آن بیرون آورد و در مقابل یعقوب باز کرد. یعقوب می‌گوید: ناگاه چشمم به آستین چپ پیراهـن افتاد که آغشته به خون بود. حضرت فرمود: این پیراهـن رسول الله است. روزی که دندانهای پیشین حضرت را شکستنـد, ایـن پیراهـن را پوشیده بود; و قائم در همین پیراهـن قیام می‌کند. یعقوب می‌گوید: خون‌ها را بوسیده, به چشم کشیدم. آنگـاه امـام پیـراهـن را پیچیـد و در جـای خـود قـرار داد. (4)
سلاح مهدى (ع)
سلاح مهدى (ع), کلاهخـود و زره و شمشیـر ذوالفقـار پیـامبــــر (ص) است. (5) امام صادق (ع) داشتـن سلاحهای باقی مانده از رسول الله را از نشانه های امامت می‌داند. حارثه بـن المغیره نصری گـوید: به حضرت امام صادق (ع). عرض کردم: امام به چه چیز شناخته می‌شود؟ فرمود: به سکینه و وقار. عرض کردم: و دیگر به چه چیز؟ حضرت فرمـود: او را به وسیله شناختـن حلال و حرام می‌شناسی و به نیاز مردم به او و بـی نیازی او از مـردم و همچنیـن سلاح پیامبـر نزد اواست. (6)
پرچم مهدى (ع)
پرچـم پرافتخار پیامبر (ص) ـ که جبرئیل در روز بـدر برای پیامبر آورد و با به اهتزاز درآمـدنـش مسلمانان پیروز شـدنـد. ـ همـراه مهدى (ع) خواهد بود. على (ع) نیز در بصره ایـن پرچم را به اهتزاز در آورد و چشـم فتنه را کـور کرد. مؤمنان اصرار ورزیدند, حضرت پرچم را در صفین نیز باز کند, ولی نپذیرفت و فرمود
ایـن پرچمی است که بعد از مـن کسی جز حضرت قائمـ صلـوات الله علیه ـ آن را به اهتزاز درنمی‌آورد. (7) امام صادق (ع) درباره ماهیت و جنس ایـن پرچم فرمود:
به خدا سوگند, ایـن پرچـم هرگز از جنس پنبه و کتان و ابـریشـم نیست. ابـو بصیـر پـرسیـد:پس از چیست؟ امـام فـرمـود: از بـرگهای بهشت است که جبـــرئیل آن را آورد و پیامبر در روز بـدر بـرافراشت. سپـس جمع کرد و به دست علـی داد. ایـن پرچـم همچنان نزد علـی بـود تا در روزجمل آن را باز کرد و خـداوند فتح و پیروزی برایـش آورد. آنگاه آن را جمع کرده, کنار گذاشت و اکنـون نزدم است و تا قیام قائم کسـی آن را باز نخـواهد کـرد. (8) امـام سجـاد (ع) به ابـوخـالـد کـابلـی فـرمود: گویا می‌بینم صاحب شما بربلندی نجف در پشت کـوفه قرار گرفته... در حالـی که پرچـم رسول الله را بـرافراشته و آن را به سـوی هیچ گـروهـی نمی‌برد مگـر آنکه خـداونـد نـابـودشـان می‌سازد. (9)
ذخایر مهدى (ع)
تمام آثار پیامبـران و سفرای الهی از آدم تا خاتـم نزد مهدى (ع) است که در مـوقع ظهور هـم با خـود می‌آورد. مهم‌ترین ایـن آثار عبارت است از
1 ـ عصای موسی
امام باقـر (ع) فـرمود: عصای مـوسی, پیـش از آنکه در دست مـوسـی باشد, عصای آدم بود. سپس به شعیب و بعد به موسی بـن عمران رسید و اکنـون ایـن عصا نزد من است. رنگ ایـن عصـا همچنان سبز است و به همان شکل اول خود باقی است. اگر از آن بپرسی, پاسخ می‌دهد. ایـن عصا بـرای قائم ما ذخیـره گـردیـده است. او بـا عصـا همان کاری را می‌کند که مـوسـی انجـام داد.... (10)
2 ـ حجر موسی
سنگـی که حضرت مـوسـی بر آن زد و چشمه های آب از آن روان شد, نزد امـام مهدى (ع) است. وقتـی حضـرت اراده کـوفه می‌کند, یکــی از یـاورانـش فـریـاد مـی زنـد
هیچ کـس آب و غذا بـر ندارد. آنگاه حجر مـوسـی بـن عمران را بـر شتـر می‌نهند و همراه خـود می‌برند. در هیچ منزلـی فرود نمی‌آیند, مگر آنکه چشمه ای از آن سنگ روان می‌شود. گرسنگان, بـی نیاز و تشنگان, سیراب می‌شوند... . (11)
3 ـ تابوت سکینه
ایـن تابوت از زمان حضرت مـوسـی نزد پیامبران بنی اسرائیل بـود. امام صادق (ع) درباره آن فرمود: ایـن همان صندوقی است که خداوند برای مادر مـوسی فرستاد تا نوزادش را در آن قرار دهد و در دریا رها کند... . حضرت موسی در پایان عمر, الـواح و زره و همه آثار نبـوتـش را در آن قـرار داد. (12) به گفته بـرخـی از محققان تمثالهای پیامبران خدا در این تابوت جای داشت. بنی اسرائیل ایـن تابـوت را در جنگ‌ها باخود حمل می‌کردند و در پرتـو آن پیروزی به دست می‌آوردند. (13) قائم آل محمد (ص) هنگام ظهور و رفتـن به سـوی بیت المقدس, آن تابـوت را همراه خاتـم سلیمان و الـواح موسى (ع) بیرون می‌آورد. (14) در برخی از احادیث از تابوت آدم نیز سخـن به میان آمده است. ایـن تابوت در دریاچه طبریه برای حضرت بقیه الله محفـوظ مانـده است و حضرت هنگام ظهور آن را بیرون می‌آورد. (15)
4 ـ مجمـوعه ای دیگـر از آثـار انبیا
امام صادق (ع) می‌فرماید: الـواح و عصای موسی و خاتـم سلیمان نزد مـن است. ظرفـی که حضرت مـوسـی در آن برای خدا قربانـی می‌کرد, تابـوتـی که فـرشتگان آن را حمل کـرده, آوردنـد و نیز نامـی که پیامبر خـدا بـرای حفظ مسلمانان از تیرهای مشـرکان, آن را میان صفـوف قـرار می‌داد, پیـش مـن است. (16) آری, پیـراهـن حضــــرت آدم (ع)(17) حضرت یوسف, ابراهیـم و نیز حله اسماعیل نزد قائم آل محمد (ص) است. (18)
5 ـ کتابهای آسمانی
تمـام کتـابهای آسمـانـی ـ که روزی در دست پیـامبـران مــرسل و اولوالاعزم بـود. و به وسیله آن مـردم را هـدایت و ارشـــــاد می‌کردند. ـ تـوسط پیامبر به اهل بیت انتقال یافت. و امروز همه آنها در اختیار آخـریـن ذخیره الهی است. روزی که حضرت بقیه الله به فـرمان پروردگار از پـرده غیبت بـرون آیـد, تمام آنها را با خـود می‌آورد. امام صادق (ع) فرمـود
خداوند هیچ چیز به پیامبران نـداد, مگر اینکه آن را به محمـد (ص) نیز عطا کـرد. آن صحفـی که قـرآن درباره‌اش فـرمود: ((صحف ابـراهیـم و مـوسـی)) نزدم است... . (19)
6 ـ قـرآنـی که امـام علـى (ع) گرد آورد.
روزی که پیامبر (ص) دار فانی را وداع گفت, علـى (ع) به سفارش وی در خانه نشست، تا قرآن را گـردآورد. او پـس از پایان کار, قـرآن را به مسجد برد و به ابـوبکر عرضه کرد. عمر گفت: ای علـی! ایـن قرآن را به جای خـود برگردان, ما نیازی به آن نداریـم. حضرت آن را گرفت و به خانه برگشت. هنگامی که عمر به خلافت رسید, روزی به على (ع) گفت:
اگر بخـواهی, می‌توانی قرآنی که نزد ابـوبکر آوردی، اکنـون بیاوری تا گرد آن جمع شویم. حضرت فرمـود: هیهات, راهـی برای رسیدن به آن نیست. مـن در زمان ابـوبکـر چنان کـردم تا بر شما اتمام حجت کـرده باشـم و در روز قیامت نگـوییـد ما از ایـن غافل بـودیـم; یا بـرای ما نیاوردی. اکنـون ایـن قرآن نزد من است و جز پاکان و جانشینان مـن کسی به آن دست نمی‌زند. عمـر گفت: آیـا زمـانـی بـرای اظهار ایـن قـرآن وجود دارد؟ حضرت فرمـود: آری, هنگامـی که قائم از فرزندانـم ظهور کند. (20) تمام کتاب‌ها و نوشته های معصـومان (علیهم السلام) به نامهای صحیفه جـامعه (21) ـ که املای رسـول الله (ص) و خط علـى (ع) بـود ـ کتـاب علـى (ع)(22), مصحف فاطمه (س)(23), جفر ابیض (24), جفـراحمر (25) و صحیفه‌هـایـی که نـام تمـام پیـامبـران, پـادشـاهـان و پیــروان اهل بیت (علیهم السلام) بر آن نـوشته است, نزد امام عصـر (ع) قـرار دارد.
همـراهان مهدى (ع)
جبرئیل و میکائیل و تمام فرشتگانی که تاکنون به فرمان پروردگار روی زمیـن آمده‌اند, در حضـور مهدی آل محمـد (ص) خـواهند بـود. امام صادق (ع) به ابان بـن تغلب فرمـود
گـویا سیزده هزار و سیصد و سیزده فرشته را همراه مهدی می‌بینم. ابان گفت
آیا ایـن فـرشتگان همـراه پیامبـری از پیامبـران هـم بوده‌اند؟ حضـرت فرمـود: آری, ایـن فـرشتگان درکشتـی با نـوح, در آتـش با ابراهیم, هنگام عبور از دریا با موسی و زمان رفتـن به آسمان با عیسی بودند. همچنیـن چهار هزار فرشته‌ای که همراه پیامبر بودند, سیصـد و سیزده فـرشته‌ای که در بـدر فـرود آمـدنـــد, چهار هزار فرشته‌ای که بـرای یاری حسین بـن علـى (ع) به زمیـن آمـدنـد. اما اجازه جنگیـدن از امام دریافت نکردنـد و پـس از شهادت حضرت, تا روز قیامت بر وی می‌گریند... همه همراه قائم آل محمد (ص) خـواهند بـود. (26) افزون بـر ایـن, پیـامبـرانـی چـون حضـرت عیســــی و الیاس (علیهماالسلام)(27) نیز به افتخار حضـرت بقیةالله به فرمان پـروردگـار از آسمـان فـرود آمـده, پشت سـر آن حضـرت به نمــاز می‌ایستند. (28) بندگان صالح خدا یعنی حضرت خضر و اصحاب کهف (29) و سیصد و سیزده تـن دلداده مهدى (ع) به راه می افتند تا در حکومت امام عصـر (ع) خـدمات شایسته خـود را انجـام دهنـد. امام رضا (ع) فرمود
خضر آب حیات نـوشیده, تا نفخ صـور زنده است... و خـداونـد وحشت قائم ما را در روزهای غیبتش به وسیله او به انس تبدیل می‌کند. (30) تمـام گنج‌هایی که در طـول تـاریخ به گـونه ای زیـر زمیـن پنهان می‌شود, به فرمان پـروردگار ظاهر گشته, در اختیار آخریـن ذخیره الهی و مصلح حقیقی قرار خـواهد گرفت. از گنجهای قسطنطنیه گرفته تا گنج کعبه و سایر اشیای گرانبهایـی که ده‌ها و صـدها هزار سال پیـش بـرای چنیـن روزی و چنیـن کسـی پنهان شـده است. طاووس گـوید: امـوال و اشیای گرانبهایـی که در درون کعبه بـود, عمـر را نگـران کـرد. او می‌گفت: نمی‌دانم با آنها چه کنـم. آیا آنها را به حال خـود واگذارم یا بیرون آورده, در راه خـدا قسمت کنم. حضرت امیر به عمر فرمـود: از تقسیـم آنها چشـم بپـوش; زیرا تـو صاحب این کار نیستی. کسی که عهده دار ایـن کار می‌شود, جـوانی از قریـش است. او در آخـرالزمان آنها را بیرون آورده, در راه خـدا تقسیـم می‌کند. (31) علـى (ع) درباره گنج قسطنطنیه می‌فرماید: امـام مهدى (ع) بـا همـراهـان خـود به شهر قسطنطنیه - که محل پادشاهی و سکـونت پادشاه روم است- می‌رسد. پـس سه گنج از آنجا بیرون می‌آورد
گنجی از جـواهرات و گنجی از طلا و گنجـی از نقره. او همه آنها را بیـن سپاهیانـش قسمت می‌کند. (32) امام باقر (ع) می‌فرماید: ((ویظهرالله له کنـوز الارض و معادن‌ها) و ظاهــر می‌گرداند خـداوند برای او گنجهای زمینـی و معادنـش را. (33) در پـایان ایـن نـوشتـار, یـادآوری چنـد نکته ضـرورری می‌نماید.
1 ـ بدون شک وجـود ایـن همه آیات و نشانه‌ها از پیامبران سلف در دست آخـریـن ذخیره الهی, نشانه اقتـدار مهدى (ع) است تا مردم آن زمان بدانند که امام زمان با چه قدرت عظیمی وارد صحنه می‌شود. افزون به راین, هریک از ایـن آثار نفیـس, کارآیـی خود را خـواهـد داشت و این دیگـر به دست مهدى (ع) است که از ایـن ذخایـر چگـونه بهره برداری کند. 2 ـ ایـن آثـار و اشیـای گـرانبها, احتمالاً بـرای اتمـــام حجت بـرانسـانها, به ویژه پیـروان ادیـان الهی, در اختیـار امـــام زمان (ع) است; بدین معنی که پیروان هر دیـن و پیامبری, وقتـی که عیسـی و برخـی از پیامبـران مرسل, با آثار شاخص انبیا را همراه امام عصر می‌بینند, دیگر هیچ عذر یا بهانه ای برای پیروی نکردن نخواهند داشت. 3 ـ شایـد علت اینکه برخی از آثار و ذخایر در بـرخـی مناطق دور دست مدفـون گردیده, ایـن باشـد که حضرت مهدى (ع) با رفتـن به آن مناطق و بیـرون آوردن آنها بـاعث هـدایت مـردم آن سـامان شـود.
پی نوشت:
1 ـ تلخیص المتشابه, ج 1, ص 417.
2 ـ الصـراط المستقیـم, ج 2, ص 260.
3 ـ عقدالدرر, ص 277.
4 ـ غیبه نعمانی, ص 243.
5 ـ معجـم احـادیث الامام المهدی, ج 3, ص 244 و 387.
6 ـ غیبه نعمانی, ص 242.
7 ـ معجـم احـادیث الامام المهدی, ج 3, ص 386.
8 ـ همان, ص 387.
9 ـ همان, ص 201.
10 ـ بصائرالدرجات, ص 183.
11 ـ همان, ص 188.
12 و 13 ـ الشیعه و الرجعه, ج 1, ص 164.
14 ـ همان, ج 1, ص 163.
15 ـ معجـم احـادیث الامام المهدی,ج 3,ص 292
16 ـ بصائرالدرجات, ص 175.
17 ـ همان, ص 188.
18 ـ معجـم احـادیث الامام المهدی,ج 3, ص 120.
19 ـ بصائرالدرجات, ص 135.
20 ـ الشیعه و الرجعه, ج 1, ص 419.
21 ـ بصائرالدرجات, ص 142.
22 ـ همان, ص 147.
23 ـ همان, ص 151.
24 ـ معجـم الامام المهدی, ج 3, ص 388.
25 ـ بصائرالدرجات, ص 151.
26 ـ غیبه نعمانی, ص 311.
27 ـ در عقـدالـدرر, ص 278 چنیـن آمـده است
عیسـی به دستـــور پـروردگـار همـراه هفتـاد هزار فـرشته به زمیـن می‌آید.
28 ـ معجـم احـادیث الامام المهدی, ج 3, ص 317.
29 ـ بحارالانوار, ج 53, ص 77.
30 ـ کمال الدین, ج 2, ص 390.
31 ـ الشیعه و الرجعه, ج 1, ص 211.
32 ـ همان, ص 161.
33 ـ همان, ص 389.
منبع: مجله کوثر - ش 33
نظرات شما عزیزان:
