تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
یک تقسیم بندی دیگر در مورد گناهان
امام علی علیه السلام در گفتاری فرمود:
«ان الذنوب ثلاثة... فذنب مغفور و ذنب غیر مغفور و ذنب نرجو لصاحبه و نخاف علیه... »
«گناهان بر سه گونه اند: گناه بخشودنی و گناه نابخشودنی و گناهی که برای صاحبش، هم امید (بخشش) داریم و هم ترس از کیفر.»
سپس فرمود: «اما گناهی که بخشیده است، گناه بنده ای است که خداوند او را در دنیا کیفر می کند و در آخرت کیفر ندارد. در این صورت خداوند حکیم تر و بزرگوارتر از آنست که بنده اش را دو بار کیفر کند.
اما گناهی که نابخشودنی است، حق الناس است یعنی ظلم بندگان نسبت به همدیگر که بدون رضایت مظلوم بخشیده نمی شود.
و اما نوع سوم، گناهی است که خداوند آن را بر بنده اش پوشانده و توبه را نصیب او نموده است، و در نتیجه آن بنده هم از گناهش هراسان است و هم امید به آمرزش پروردگارش دارد، ما نیز درباره ی چنین بنده ای، هم امیدواریم و هم ترسان.(1)
موارد تبدیل گناه صغیره به کبیره
گناه شناسی » موارد تبدیل گناه صغیره به کبیره
از آیات و روایات استفاده می شود که در چند مورد، گناه صغیره، تبدیل به کبیره می شود و حکم گناهان کبیره را پیدا می کند از جمله:
1- اصرار بر صغیره
تکرار گناه صغیره، آن را تبدیل به گناه کبیره می کند، و اگر انسان حتی یک گناه کند، ولی استغفار نکند، و در فکر توبه هم نباشد، اصرار به حساب می آید.
صغیره همچون نخ نازک و باریکی است که اگر تکرار شود، طناب و ریسمان ضخیم و کلفتی می گردد که پاره کردنش مشکل است.
قرآن درباره ی پرهیزکاران می فرماید:
«ولم یصروا علی ما فعلوا و هم یعلمون»(2)
«آنان آگاهانه بر گناهانشان، اصرار نورزند.»
امام باقر علیه السلام در شرح این آیه فرمود:(3)
«اصرار، عبارت از این است که کسی گناهی کند و از خدا آمرزش نخواهد و در فکر توبه نباشد.(4)
امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:
«ایاک و الاصرار فانه من اکبر الکبائر و اعظم الجرائم»(42)
«از اصرار بر گناه بپرهیز، چرا که از بزرگترین جرایم است.»
42) غررالحکم، ج 1 ص 151.
1- 38) بحار، ج 6 ص 30.
2- 39) آل عمران / 135
3- 40) کافی، ج 2 ص 288.
4- 41) بر همین اساس بعضی از فقهاء گفته اند: عزم بر تکرار گناه همچون اصرار بر گناه است.
امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه وآله همراه یاران (در سفری) در سرزمین بی آب و علفی فرود آمد، به یارانش فرمود: «ائتوابحطب»، «هیزم بیاورید» که از آن آتش روشن کنیم تا غذا بپزیم.
یاران عرض کردند: اینجا سرزمین خشکی است و هیچگونه هیزم در آن نیست!.
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «بروید هر کدام هر مقدار می توانید جمع کنید» آنها رفتند و هر یک مختصری هیزم یا چوب خشکیده ای با خود آورد و همه را در پیش روی پیامبر صلی الله علیه وآله روی هم ریختند، پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود:
«هکذا تجتمع الذنوب» «این گونه گناهان، روی هم انباشته می شوند»، سپس فرمود:
«ایّاکم و الُمحقّرات من الذّنوب...»(1)
«از گناهان کوچک بپرهیزید که همه آنها جمع و ثبت می گردد.»
امام صادق علیه السلام فرمود:
«لا صَغیرة مع الاِصرار»(2)
«در صورت اصرار، گناه صغیره ای نباشد.»
2- کوچک شمردن گناه
کوچک شمردن گناه، آن را به گناه بزرگ تبدیل می کند، برای روشن شدن موضوع، به این مثال توجه کنید:
اگر کسی سنگی به سوی ما پرتاب کند، ولی بعداً پشیمان شده و عذرخواهی کند، ممکن است او را ببخشیم، ولی اگر سنگ ریزه ای به ما بزند، و در مقابلِ اعتراض بگوید: این که چیزی نیست، بی خیالش. او را نمی بخشیم، زیرا این کار، از روح استکباری او پرده برمی دارد و بیانگر آن است که او گناهش را کوچک می شمرد. به این روایات توجه کنید:
1- امام حسن عسکری علیه السلام فرمود:
«من الذّنوب التّی لا یغفر لیتنی لا أُؤاخَذُ الاّ بهذا»(3)
«از گناهان نابخشودنی این است که انسان بگوید: کاش مرا به غیر از این گناه مجازات نکنند.»
یعنی آن گناهِ مورد اشاره را کوچک بشمرد.
2- امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید:
«أشدّ الذّنوب ما استَهان به صاحبه»(4)
«بدترین گناهان، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد.»
3- امام صادق علیه السلام فرمود:
«از گناه حقیر و ریز، بپرهیز (سبک مشمار) که آمرزیده نشود.»
عرض کردم: گناهان حقیر چیست!؟ فرمود آن است که:
«الرّجل یَذنب فیَقول طُوبی لی لو لم یَکن لی غیر ذلک»(5)
«کسی گناه کند و بگوید خوشا به حال من اگر غیر از این گناه نداشتم.»
4- حضرت سجاد علیه السلام در ضمن دعا، به خدا عرض می کند:
«الّلهم اَعُوذُ بِکَ مِن... الاِصرارِ عَلی المَأثَم و استِصغار المَعصیَة»(6)
«پروردگارا! به تو پناه می برم از اصرار بر گناهان، و کوچک شمردن گناه.»
3- اظهار خوشحالی هنگام گناه
لذت بردن از گناه و شادمانی هنگام انجام گناه، از اموری است که گناه را بزرگ می کند و موجب کیفر بیشتر می شود. در اینجا به چند روایت توجه کنید:
امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:
«شر الاشرار من تبهّج بالشر»(7)
1- 43) کافی، ج 2 ص 288.
2- 44) بحار، ج 8 ص 351.
3- 45) تحف العقول، ص 487.
4- 46) نهج البلاغه، حکمت 348، غرر الحکم، ج 1 ص 193.
5- 47) کافی، ج 2 ص 287.
6- 48) صحیفه ی سجادیه، دعای هشتم.
7- 49) غرر الحکم، ج 1 ص 446.
«بدترین بدها کسی است که به انجام بدی خوشحال گردد.»
و نیز فرمود:
«مَن تَلذّذ بمعاصِی الله ذُلّ»(1)
«کسی که از انجام گناه، لذت ببرد خداوند ذلّت را به جای آن لذّت به او می رساند.»
امام سجاد علیه السلام فرمود:
«إیّاک و ابتهاج الذّنب فانّه أعظم من رکوبه»(2)
«از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز، که این شادی بزرگتر از انجام خود گناه است.»
و نیز فرمود:
«حلاوة المعصیة یفسدها الیم العقوبة»(3)
«عذاب دردناک گناه شیرینی آن را تباه می سازد.»
و از سخنان امام سجاد علیه السلام است:
«لا خیر فی لذّة من بعدها النّار»(4)
«در لذتی که بعد از آن آتش دوزخ است خیری نیست.»
رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:
«من اذنب ذنبا و هو ضاحک دخل النار و هو باک»(5)
«کسی که گناه کند و در آن حال خندان باشد وارد آتش دوزخ می شود در حالی که گریان است.»
نظرات شما عزیزان:
